JURYRAPPORTEN COMEDY SLAM 2013

JURYRAPPORTEN COMEDY SLAM 2013

 Kasper van der Laan gaat goed om met zijn rol als opener. Hij speelt een uitgekiende set met veel afwisseling qua materiaal. Kasper heeft goede variatie in soort materiaal, oneliners, observaties en anekdotes.
In zijn set zitten originele momenten en vondsten, met leuke twists. In het optreden leunt Kasper vooral op de flauwigheden, de punches zorgen echter voor een mooie afwerking, zoals met de grap over de bierradar dat later over gaat in de wijn-variant.
Kasper heeft nog winst te boeken op het gebied van spel en geloofwaardigheid bij het uitspelen, uitgespeelde ‘dialogen’ en situaties kwamen te kunstmatig over. Ook komt Kasper voor de jury soms net iets te zelfverzekerd over, waardoor het verliezen van sympathie op de loer ligt.

Jeroen Koster speelt een goed verzorgde set met een sterk einde. Als enige comedian benoemt hij tijdens zijn opening (kort) een actualiteit. Jeroen is qua materiaal soms spannend om naar te kijken, maar zijn performance is over het algemeen te monotoon en is te weinig sprankelend.
Jeroen zijn set-ups zijn vaak te lang. De flauwe ‘bandgrap’ had bijvoorbeeld korter gekund. Vreemd is de keuze om de finaleset te benutten voor grappen over ‘comedian zijn’, dit is een platgetreden pad.
De jury had graag meer Jeroen willen zien en ook meer van zijn gekte zoals het mes in zijn oog. Het einde is sterk met een leuke call-back. De app-grap kan veel korter. Hier zit onnodig veel ruis in.

Emiel van der Logt heeft een goede uitstraling en podium-presence. Hij blinkt deze avond uit in spel en timing.
Van alle comedians heeft Emiel wellicht de beste timing en ritme in zijn set, ook is zijn set zeer uitgebalanceerd. Alle onderwerpen van Emiel bouwen zich uitstekend op en leiden allemaal tot de bedoelde climax waarmee hij een foutloze set speelde.
Aandachtspunt volgens sommige juryleden is originaliteit in de onderwerpen en thematiek. De jury daagt Emiel uit meer van zijn persoonlijke wereld en authenticiteit in zijn act te gaan leggen. Publiek, alsmede de jury is van het begin tot het eind geboeid door zijn act. Van alle deelnemers dicht de jury Emiel de beste doorgroeimogelijkheden toe.

Ruud Smulders begint zijn set wat rommelig waardoor het publiek hem moet peilen. Hij heeft veel leuke vondsten en inzichten maar die lijken niet allemaal uitgekristalliseerd. De humor en de lach zijn gedurende zijn hele set aanwezig, maar niet alle bits bouwen zich op tot een gewenste climax.
Erg sterk zijn de (beeldende) grappen rondom het syndroom van Down en invaliden. Op de Man Bijt Hond-grap krijgt Ruud terecht een volle lach.
Ruud heeft een fijne uitstraling en boeiende persoonlijkheid, maar zijn stand up set lijkt vanavond niet uitgekiend genoeg. Naast sterke observaties, zitten er namelijk ook de nodige missers in zijn set.
Ruud is een talentvolle artiest, humorist en tekstschrijver, maar lijkt op dit moment nog teveel zoekend. De absurditeit zoals in het verhaal over de wondschot van zijn vriendin werd erg gewaardeerd door sommige juryleden.

Guy Folie heeft een zeer sterke theaterpersoonlijkheid. Zijn performance is theatraal, energiek en in your face. Hij begint vrij onorthodox: direct in een verhaal, waarmee hij de plichtmatige zelf-introductie overslaat. Dit vindt de jury verrassend en gewaagd. Vervolgens relativeert hij zijn ietwat bizarre opening en trekt hij het publiek steeds verder in zijn meeslepende act.
Guy slaagt erin om de bezoekers mee te nemen in een wereld vol bizarheid. Hij heeft een zeer originele en eigenzinnige insteek. Het stuk over seks met een pak melk is hilarisch. Zijn theatrale performance is geloofwaardig, maar neigt naar een typetje. Aan de andere kant ziet de jury wel degelijk een persoonlijke set en maakt de jury en het publiek kennis met een vrolijk, stuntelige Guy. Slim heeft hij zijn absurdisme verwerkt in zijn droom, waardoor de absurdistische grappen zijn gelegitimeerd.
Hoewel energie en pit zijn krachten zijn, kan deze dwingende vorm van performance ook tot verzadiging leiden. Bij een langere act hopen wij meer variatie in de performance te zien met misschien meer afwisseling tussen theatraal en naturel. Soms moet je als publiek iets meer je best doen om te begrijpen wat Guy bedoelt, vanwege zijn Vlaamse accent. Met taal en uitspraak zou Guy nog meer rekening dienen te houden wanneer hij in Nederland optreedt. Samen met Emiel kon Guy rekenen op de beste publieksrespons en grootste hilariteit tijdens zijn show.